○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
شده یکم دلم بگیره ولی نمیزارم
درو دیوارو غم بگیره
هر تلخی یه شیرینی میخواد
مثل اینکه زهر چایی رو
قند
بگیره
من از هرکی یه ریز پشت هم ناله میکنه عقم میگیره
هرکی منو دست کم بگیره
میرسه به حرفای من دو قرن دیگه
هیشکی هیچی یادم ندادو من هرچی دارم از کارمه
ثروتی که فکر میکنی ندارم از سرمایم افکارمه
اینه فرق من با همه که هرچی به دست میارم کمه
من بزرگم اینه که ریز بنظر میرسن کنارم همه